|
طنـز داستانی، ابزار پایـداری و بیـداری(تحلیلی از جایگاه طنز در داستان‌های جلال آل‌احمد)
|
| قهرمان شیری |
|
|
|
چکیده: (3959 مشاهده) |
| طنز، ساز و کاری همسان با هنر و ادبیات دارد و شیوه‌ی شکل‌گیری و ماهیت محتوایی آن، بر دو اصل عادت‌زدایی و انتقادگری نهاده شده‌است. تفاوت آن با هنرهای دیگر، تنها در مجموعه‌ای از رفتارهای کلامی است که می‌توان آن را شگردهای بیانی نامید. آل‌احمد سومین داستان‌نویس طنزپرداز از نسل پیش از کودتا در ایران است که به دلیل برخورداری از روحیه‌ی حسّاس، عجول، تند مزاج و بذله‌گو، در داستان‌های خود نیز از زبان و بیانی کنایی و پر طعن و تعریض و آمیخته به شوخ طبعی برای طرح ماجراها استفاده می‌کند. در سالهای پیش از کودتا، طنز آل‌احمد با جنبه‌های اجتماعی نیرومند خود از موضوعات مهمّی چون سیاست، فعّالیت‌های حزبی، حسّاسیت‌های مذهبی، مشکلات اداری و رفتار و روحیات زن‌ها صحبت می‌کند و از پویایی و تنوّع بسیار بهره‌مند است. امّا در سالهای پس از کودتا، هم از مقدار گرایش او به طنزپردازی کاسته میشود و هم طنزهای آشکار، اغلب جنبه‌ی زبانی و فکاهی پیدا می‌کنند و هم در مجموع، طنز داستانی بافتی پیچیده، پنهان و پرتعمّق به خود می‌گیرد و از نوع طنز تراژیک میشود. |
|
| واژه‌های کلیدی: آل‌احمد، داستان، طنز، کودتای 32، سیاست، مذهب. |
|
|
متن کامل [PDF 436 kb]
(1829 دریافت)
|
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
تخصصي
دریافت: 1398/12/11 | پذیرش: 1399/3/6 | انتشار: 1399/6/27
|
|
|
|
|
|
