در این مقاله سعی شدهاست پیوندهای بینامتنی در دو متن کلیله ودمنه ترجمهی نصرالله منشی و مرزباننامه ترجمهی سعدالدین وراوینی مورد بررسی قرار گیرد؛ مطالعهی عبارتهای آغازین و پایانی داستانها، تبیین انواع روابط بینامتنی میان دو کتاب کلیله ودمنه و مرزباننامه و نشان دادن زیرمتنها و زبرمتنها از جمله مواردی است که بدان پرداختهشدهاست. روشی که در این جستار استفاده شده، نزدیک به شیوهی ترامتنیت ژنتی است.
نتایج پژوهش، بیانگر این نکته است که متن مرزباننامه با کلیله ودمنه روابط بینامتنی سازندهی فراوانی دارد، اما برخلاف تصور عام، مرزباننامه تقلید صرف از کلیله ودمنه نیست.